Er zijn veel manieren om de inbeddingsdiepte van te berekenen
damwanden, en deze methoden zijn meestal gebaseerd op ervaring en bodem op het moment dat de ultieme meester / passieve toestand niet wordt bereikt. Volgens de grenstoestand van de aarddrukkaart betekent een grenstoestand echter dat de muur onvermijdelijk zal falen, op dit moment moeten we een veiligheidsfactor invoeren om de aarddruk op een redelijke waarde te regelen, om wandfalen te voorkomen.
De veiligheidsfactor kan een ander effect hebben:
1) verhoog de berekening van de ingebedde dieptelimietmethode;
2) verminder de theoretische sterkte van grond;
3) Verhoog de netto druk of totale druk die op de structuur werkt.
Het aantal en de grootte van veiligheidsfactoren zijn afhankelijk van de gebruikte analysemethode en weerspiegelt ook het vertrouwen van de ontwerper in de bodemparameters en structurele vervorming.
De Europese norm \"Geotechnical Design Code\" omvat alle geotechnische ontwerpen met behulp van de theorie van de grenstoestand, die momenteel wordt gebruikt door vele internationale normen (bijv. BS 8002). De traditionele ontwerpmethode - ontwikkeld gedurende vele jaren van praktijk - introduceert een algemene veiligheidsfactor in de berekende waarden, die alle onbekende onderdelen omvat.
Het ontwerp van de grenstoestand is een meer wetenschappelijke ontwerpmethode die de nadelige effecten (verstoringsbelasting en druk verhoogt, de gunstige belasting en druk vermindert) door verschillende gedeeltelijke coëfficiënten van de wandontwerpparameters te introduceren, zoals bodemdichtheid, grondoverbelasting, bovenste belasting, voor de meest onzekere parameters om een groter deel van de coëfficiënt te introduceren. Bijvoorbeeld, de ongedraineerde bodem cohesie reductiefactor dan de interne wrijvingshoek.
De introductie van de coëfficiënten hangt af van de gebruikte analysemethode, namelijk de normale gebruikslimiettoestand of de uiteindelijke capaciteitstoestand.
In de ontwerpmethode met gedeeltelijke coëfficiënten, wanneer de bodemparameters en externe belastingen zijn bepaald, bevat de aarddrukkaart ook de benodigde coëfficiënt, kunt u de veiligheidsfactor invoeren. Ontwerpers moeten de tevredenheid van het doel berekenen om het ontwerp van de subcoëfficiënt naar aarddrukbalans van de poollengte te bevorderen, de veiligheidsfactor van 1.
1) Totale drukmethode
De veiligheidsfactor wordt geïntroduceerd in de totale passieve aarddrukcurve. In het geval: voorbij een ingebedde diepte, de veiligheidsfactor met de machine in de ongedraineerde omstandigheden wanneer Ka = Kp = 1, zal er een uitzondering zijn: voorbij een ingebedde diepte, de veiligheidsfactor met de damwandenlengte, wat optreedt omdat de gronddiepte aan de passieve zijde kleiner wordt na de introductie van de veiligheidsfactor.
2) netto drukmethode
Deze methode wordt al vele jaren gebruikt en wordt vaak gebruikt als een methode in de stapelhandleiding om de veiligheidsfactor in de netto actieve aarddrukcurve te introduceren. De netto passieve aarddrukcurve wordt verkregen door de actieve aarddruk en waterdruk af te trekken van In vergelijking met andere methoden, is de veiligheidsfactor van deze methode hoger, maar om de conservatieve ontwerpparameters te kiezen om de resultaten te krijgen, is het nauwkeuriger.
3) Correctiemethode
Deze methode introduceert de veiligheidsfactor in de netto passieve aarddruk, wat het verschil is tussen de totale passieve aarddruk en de actieve aarddruk veroorzaakt door het gewicht van de grond onder het graafoppervlak. In feite zou de uitgraving van de muur onder de muur aan beide zijden van de bodem de introductie van een veiligheidsfactor voor eigen gewicht moeten zijn. Deze benadering tot op zekere hoogte, om de totale drukwet in de abnormale situatie te voorkomen.
4) Intensiteitscoëfficiëntmethode De sterkteparameter van grond kan worden gereduceerd met een geschikte coëfficiënt, die vergelijkbaar is met de stabiliteitsberekening van dijk. De essentie van deze methode is om Ka te verhogen om Kp te verlagen en de aarddrukverdeling te wijzigen.
