Het is van groot belang om de werkingswijze tussen twee damwanden driedimensionaal in te stellendamwandstructuur. Door gebruik te maken van de internationale algemene eindige-elementensoftware en de invloed van aardingsdruk op de structuur te berekenen, kunnen de ingenieurs gemakkelijk weten welk type damwandinteractie muren kan vasthouden. De resultaten laten zien dat de bodemdruk van damwand iets varieert onder verschillende soorten damwandinteractie. Daarom moet bij de berekening van de damwandstructuur het interactietype tussen damwanden redelijk worden ingesteld op basis van de werkelijke verbinding tussen damwanden.
Damwand is een vasthoudende structuur gevormd door opstaande latachtige elementen, die meestal wordt gebruikt om de laterale aarddruk te weerstaan. De stabiliteit van deze structuur hangt meestal af van de aarddruk aan de zijkant van de muur, in feite hangt het af van de interactie tussen de damwand en de grond. Damwand is over het algemeen verdeeld in drie soorten: niet-ondersteunde, enkele ondersteuning en multi-ondersteuning. Het kan de grond rond de funderingsput weerstaan en voorkomen dat water binnendringt en de grond wegglijdt. Daarom wordt de damwand meestal gebruikt voor projecten ter bescherming van funderingsputten. Middellange en hellingbescherming en constructie van tijdelijke kofferdammen en ondergrondse structuren. Het traditionele damwandontwerp moet rekening houden met het falen van de afschuiving in de grond en ervoor zorgen dat de buigspanning op de muur niet te groot mag zijn. Er zijn meestal twee soorten instabiliteitsmodes van damwanden. De ene is dat de damwand rond een punt in de buurt van de voet van de muur roteert, wat we rotatiefalen noemen; de andere is de aarddruk op de muur of de uitgeoefende kracht. De externe belasting overschrijdt het draagbereik van de muur zelf. Op dit moment treedt plastisch falen van de damwand op en het faalpunt treedt meestal op bij het maximale horizontale buigmoment op de muur. Vanwege de relatief eenvoudige structuur en de redelijke economie en toepasbaarheid van damwanden, worden damwanden op grote schaal gebruikt in de engineeringpraktijk, waardoor er steeds meer theoretisch onderzoek is gedaan naar damwanden. De belangrijkste onderzoeksmethoden omvatten veld- en laboratoriumtestmethoden, numerieke analysemethoden en analytische methoden.
Onder een kleine belasting is de structurele verplaatsing van de damwandwand klein. Naarmate de externe belasting toeneemt, nemen de horizontale verplaatsing van de damwand en het buigmoment van de muur geleidelijk toe. Wanneer de externe belasting een bepaalde waarde bereikt, neemt de damwand toe met de belasting. De ontwikkeling van de horizontale verplaatsing van de bovenkant van de muur is versneld, wat aangeeft dat de externe belasting het draagvermogen van de damwandstructuur heeft overschreden. Het draagvermogen van de ontworpen damwandconstructie komt voornamelijk van de gronddruk van de sliblaag. Tijdens het belastingsproces, met de verplaatsing van de damwand, neemt de aarddruk die op de passieve zijde van de damwand werkt, aanzienlijk toe, terwijl de actieve aardedruk verandert. Ondertussen verandert het buigmoment van de damwand. is ook verhoogd. De wet van het buigen van de damwand is dat het middelste deel groter is, terwijl de bovenste en onderste delen kleiner zijn. Het gedeelte van het maximale buigmoment van de damwand bevindt zich in de hoofddraaglaag-sliblaag. Het vergroten van de diepte van de damwand in de grond zal niet effectief het draagvermogen van de damwandstructuur verbeteren, maar zal het eigen buigmoment ervan vergroten. Aangezien de hoofdbelasting die het verplaatsings- en buigmoment van de damwand veroorzaakt, de golfbelasting boven het modderoppervlak van de oceaan is, kan de toename van de gronddiepte van de damwand niet de horizontale verplaatsing van de muur en het buigmoment van de muur.
