Stalen damwanden met lage steunwanden zijn ontworpen

Studies van het Imperial College London hebben aangetoond dat dit koud is s teel damwandenkeermuur van het graafvlak of graafwerk nabij de enkele steunbeperkingen, wanneer de aarddruk en de traditionele limietevenwichtsmethode om de aarddruk te berekenen anders is. De traditionele berekeningsmethode veronderstelt dat de faalmodus van de vasthoudconstructie die zich bovenaan of nabij de top bevindt, veronderstelt dat de aarddrukverdeling op de paal ook wordt aangenomen wanneer de wand in voorwaartse richting van de teen naar de teen roteert. De faalmodus van de lage steunmuur is dat de pooltop in de grondrichting beweegt en de pool vergelijkbaar met het steunpunt van de vrijdragende muur naar de grond zal bewegen. Dit resulteert in een dynamische gronddruk op de muur en een actieve gronddruk op de muur.

Bij het ontwerp van keerwanden met lage ondersteuning moet aan twee basisvereisten worden voldaan: de eerste ondersteuning moet voldoende stijfheid hebben om als steunpunt te fungeren om hier muurdoorgang te voorkomen; ten tweede, de stalen damwandenmuur moet kunnen weerstaan. Het buigmoment veroorzaakt door de steun is ervoor te zorgen dat de damwand draait in plaats van knikt.

Volgens de studie van het Imperial College suggereren we dat bij de berekening van de aarddruk onder het steunpunt wordt verondersteld dat het bovenste deel van het steunpunt en de Stalen damwandenis de actieve aarddruk, de passieve aarddruk bij de teen tussen de stapel varieert lineair.

Als de diepte van de grondsteun groter is dan 2/3 van de vasthoudhoogte wordt beschouwd als lage steun: het ontwerp van de lage steunwand is zeer complex, het wordt aanbevolen om deze structuur te gebruiken bij het ontwerp van de analyse van de interactie van de bodemstructuur.